Επιμόρφωση Β' Επιπέδου 2014, ΠΕ 70
Συνέχεια του μαθήματος: "Πώς σας φαίνεται, παιδιά, η Εύβοια;"
"Τα μονοπάτια της φύσης!"
Γεωγραφία Ε' τάξη
Φυσικά μνημεία της Εύβοιας
Το απολιθωμένο δάσος της Κερασιάς
Το απολιθωμένο δάσος της Κερασιάς βρίσκεται σε απόσταση 4 χλμ. από τον οικισμό και είναι ένα από τα ελάχιστα που υπάρχουν στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας εξαιρετικό ενδιαφέρον. Κατά τη διαδρομή αυτή με το εξαιρετικά φυσικά κάλος, συναντά κανείς τη μοναδική και προστατευόμενη Ευβοϊκή δρυ.
Τόσο το απολιθωμένο δάσος όσο και τα απολιθωμένα θηλαστικά που έχουν βρεθεί στην περιοχή, παρουσιάζουν τεράστιο επιστημονικό ενδιαφέρον και δίνουν και τη δυνατότητα τουριστικής αξιοποίησής τους. Σημαντικά είναι τα ευρήματα απολιθωμένων κορμών στην περιοχή μεταξύ των χωριών Κερασιά- Αγία Άννα και Παπάδες. Η κύρια εμφάνιση τους, όμως βρίσκεται στη θέση Ψηλή Ράχη δυτικά του χωριού Κερασιά. Από μελέτες που έγιναν στην παλαιοχλωρίδα της περιοχής των Παπάδων, εικάζεται ότι αυτή έχει ηλικία 10-20 εκατομμύρια χρόνια.
Στο μέρος εκείνο ζούσαν λιμναία γαστερόποδα και σπονδυλόζωα, ελέφαντες, ιππάρια και ιχθιθήρια (πρόγονοι της ύαινας). Έχει βρεθεί επίσης κρανίο δικέρατου ρινόκερου. Στην πανίδα άνηκαν και κάποια αιλουροειδή σαν λιοντάρια (μαχαιρόδοντες), καμηλοπαρδάλεις με κοντό λαιμό (ελλαδοθήρια) και χαλικοθήρια. Κάποια από αυτά τα ευρήματα εκτίθενται στο πολύ ενδιαφέρον Μουσείο Απολιθωμάτων Κερασιάς, το οποίο λειτουργεί στην κεντρική πλατεία του χωριού από το 2006. Η παρουσίαση του μουσείου συμπληρώνεται με φωτογραφικό υλικό από τις ανασκαφές στο απολιθωμένο δάσος, διαγράμματα και ενημερωτικά κείμενα για τα ζώα που έζησαν εκεί.
paraxenokouti.blogspot.gr
Καταρράκτες Δρυμώνα
Στα ορεινά του Ξηρού Όρους στην Βόρεια Εύβοια βρίσκεται ένα μικρό σύμπλεγμα καταρρακτών, προφυλαγμένο καλά, μέσα σε ένα πυκνό δάσος κωνοφόρων. Οι καταρράκτες της Δρυμώνας βρίσκονται σε υψόμετρο 600 μέτρων, στα ανατολικά του Όρους Καβαλάρη και αποτελούν ένα δίκτυο από έναν μεγάλο και δύο μικρούς καταρράκτες που δημιουργούν δύο μικρές λίμνες. Οι καταρράκτες είναι μέρος του ποταμού Σηπιά και ο ψηλότερος από αυτούς πέφτει από υψόμετρο 15 μέτρων.
Τα δάση στην περιοχή είναι πυκνά και αποτελούνται κυρίως από τον συνδυασμό κεφαλληνιακής ελάτης και μαύρης πεύκης. Άλλα δέντρα που φυτρώνουν κοντά στους καταρράκτες είναι βελανιδιές, πλατάνια και κουμαριές. Σημαντικά φυτά της περιοχής είναι η ενδημική ασπέρουλα, το κολχικό, η ενδημική καμπανούλα, οι κενταύριες, η φριτιλάρια της Εύβοιας και πολλές ορχιδέες.
Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει πολλά είδη των δασών και των ορεινών ποταμών. Από τα αρπακτικά ξεχωρίζουν οι γερακίνες, τα διπλοσάινα, τα ξεφτέρια, τα μαυροκιρκίνεζα, τα βραχοκιρκίνεζα και οι μπούφοι. Γύρω από τους καταρράκτες ζούνε νεροκότσυφες, σταχτοσουσουράδες, δεντροτσοπανάκοι και κιτρινοσουσουράδες.
Οι καταρράκτες αποτελούν μοναδικό οικοσύστημα για να παρατηρήσει κανείς τα διάφορα μικρά ζώα (αμφίβια, ερπετά και έντομα) που ζούνε σε μικρές ορεινές λίμνες. Εδώ συναντά κανείς φρύνους, δεντροβάτραχους, πρασινόφρυνους, πρασινόσαυρες, δεντρογαλιές, νερόφιδα και οχιές. Στις λίμνες ζούνε μεγάλοι αριθμοί από λιβελούλες, πεταλούδες, υδρόβια έντομα αλλά και καβούρια. Η πανίδα συμπληρώνεται με ασβούς, αλεπούδες, αγριογούρουνα,κουνάβια, νυφίτσες, λαγούς, σκαντζόχοιρους, τυφλοπόντικες, και νυχτερίδες.
Αν και φαινομενικά πρόκειται για έναν παρθένο τόπο, εντούτοις ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η βόσκηση, το κυνήγι και ο τουρισμός έχουν αρχίσει να πιέζουν την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής.
Το φαράγγι του Δημοσάρη
Το φαράγγι του Δημοσάρη βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της Όχης στη νότια Εύβοια και αποτελεί μια από τις ομορφότερες πεζοπορικές διαδρομές της χώρας μας. Συνολικά έχει μήκος περίπου δέκα χιλιόμετρων που ξεκινάει από τη θέση Πετροκάναλο (υψόμετρο 950 μέτρων) στην καρδιά της καταπράσινης πλευράς της Όχης και καταλήγει στην παραλία του οικισμού των Καλλιανών.
Από την αρχή της διαδρομής και μετά τη θέση Κρύα Βρύση θα σας συνοδεύει στα αριστερά σας το ρέμα του Δημοσάρη που διασχίζει το φαράγγι και χύνεται στο Αιγαίο. Η διάσχιση του φαραγγιού του Δημοσάρη θεωρείται εύκολη καθώς το μονοπάτι είναι σημασμένο και βατό. Μάλιστα η χάραξη του δεν είναι καινούρια υπόθεση αφού το λιθόστρωτο τμήμα του που δημιουργήθηκε στις αρχές του μεσαίωνα, αποτελούσε το μοναδικό τρόπο επικοινωνίας των οικισμών του Δημοσάρη με τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως την Κάρυστο.
Η πανίδα της περιοχής είναι πλουσιότατη και περιλαμβάνει γεράκια, αετούς, νεροβάτραχους και νερόφιδα που απολαμβάνουν την δροσιά των νερών του ρέματος. Επιπλέον τα δύσβατα τμήματα του φαραγγιού είναι καλές κρυψώνες και καταφύγια για πουλιά όπως ο μπούφος (το μεγαλύτερο νυκτόβιο αρπακτικό), ο φιδαετός, οι κότσυφες, οι σπίνοι και άλλα. Υπάρχουν και αρκετά είδη φιδιών όπως νερόφιδα, οχιές (ξεχωρίζουν από το χαρακτηριστικό τριγωνικό κεφάλι), σαΐτες, δεντρογαλιές που τρέφονται κυρίως με σαύρες και διάφορα είδη βατράχων που συναντώνται πολύ συχνά δίπλα και μέσα στα παγωμένα νερά του Δημοσάρη.
