Το αλογάκι της Σκύρου

 

Συντροφικό, κοινωνικό, έξυπνο και εξαιρετικά σπάνιο το σκυριανό αλογάκι αποτελεί έναν από τους ζωντανούς θησαυρούς φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας.                                                                  

Το σώμα τους είναι ιδιαίτερα μυώδες με εντυπωσιακή δύναμη έλξης. Έχουν μικρόσωμο κορμί με μεγάλη κοιλιά και είναι λεπτοκόκαλα. Το ύψος τους κυμαίνεται μεταξύ 90 και 116 εκατοστών και συγκαταλέγονται στις πιο μικρόσωμες φυλές του κόσμου. Το κεφάλι τους είναι όμορφο με όρθια μικρά αυτιά, μεγάλα εκφραστικά μάτια και χοντρή μουσούδα. Τα πόδια τους είναι λεπτά και οι οπλές τους είναι μικρές, σκληρές, σκουρόχρωμες, δεν χρειάζονται πετάλωμα και καλύπτονται από τρίχες.        

Η ουρά τους είναι θυσανωτή και μακριά, φτάνοντας πολλές φορές μέχρι τις οπλές και έχει πιο σκούρο χρώμα από το δέρμα. Το χρώμα τους είναι συνήθως καφεκόκκινο ή καστανό και πιο σπάνια λευκό. Κάποια από αυτά έχουν ένα λευκό σημάδι ανάμεσα στα μάτια. Είναι ζώα εύρωστα, ζωηρά, έξυπνα, λιτοδίαιτα με εξαιρετική αντοχή αλλά και ταχύτητα. Αυτό όμως που τα κάνει πραγματικά αξιαγάπητα είναι η συντροφικότητα και η κοινωνικότητα που τα χαρακτηρίζει, γεγονός που τα κάνει δεκτικά στην εκπαίδευση με ήρεμη και φιλική συμπεριφορά προς τα παιδιά στα οποία φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη αδυναμία.

Ο φυσικός βιότοπος του σκυριανού αλόγου είναι το όρος Κόχυλας -το Βουνό όπως το λένε οι ντόπιοι- στη νότια Σκύρο, περιοχή που έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Στο παρελθόν περνούσαν τον χειμώνα ελεύθερα στο Βουνό και τρέφονταν με ότι τους έδινε η φύση, ενώ το καλοκαίρι τα περισσότερα από αυτά λόγω έλλειψης νερού γύριζαν πίσω. Σήμερα στην περιοχή ζούνε ακόμα μικρές αγέλες από ένα αρσενικό και 5 με 7 θηλυκά.                      

Τα άλογα τρέφονται κυρίως με αγριόχορτα, θάμνους και φύλλα που πέφτουν από τις αγριελιές, τα σφενδάμια και τις βελανιδιές. Δυστυχώς τα λίγα αλογάκια του Κόχυλα ζούνε μαζί με μουλάρια και γαϊδουράκια που έχουν αφήσει ελεύθερα οι κάτοικοι και μολονότι η συνύπαρξη είναι αρμονική, αποτελεί απειλή για την καθαρή αναπαραγωγή του σκυριανού αλόγου. Η οργανωμένη απομάκρυνση των αλλόχθονων αλόγων είναι επιβεβλημένη για την διατήρηση μιας καθαρής άγριας φυλής στα βουνά της Σκύρου. Σήμερα τα περισσότερα αλογάκια βρίσκονται σε κτήματα αγροτών ενώ υπάρχουν λίγες μικρές μονάδες εκτροφής και αναπαραγωγής.                           

Εκτός από τη Σκύρο, όπου ζούνε γύρω στα 160, αλογάκια βρίσκονται σε ιδιοκτήτες στην Εύβοια, στην Αττική, στη Θεσσαλία, στη Μεσσηνία, στην Κέρκυρα, στη Θεσσαλονίκη και αλλού. Εκτός του νησιού ζούνε ακόμα περίπου 100 άτομα. Το σκυριανό αλογάκι έχει συμπεριληφθεί στα προστατευόμενα είδη της άγριας ελληνικής πανίδας.

Αν και τα προβλήματα είναι πολλά (υπερβοσκημένοι βοσκότοποι, μη ελεγχόμενες αναπαραγωγές, κίνδυνοι απώλειας του φυσικού βιότοπου και ανυπαρξία οικονομικής προσόδου προς τους ντόπιους ιδιοκτήτες) φαίνεται ότι σιγά-σιγά το σκυριανό αλογάκι κερδίζει έδαφος προς την επιβίωση του. Και αυτό γιατί η ευαισθητοποίηση κυρίως των Σκυριανών για το δώρο που έκανε η φύση στον τόπο τους αλλά και οι συνεχείς προσπάθειες λίγων αλλά αποφασισμένων για τη διατήρηση αυτού του θαυμαστού ζώου φαίνεται ότι έχει αρχίσει να αποδίδει καρπο

 

www.naturagraeca.com